กำเนิดพราวิเนีย ตอนที่ 2

กำเนิดพราวิเนีย ตอนที่ 2
 
  ข้อดีของการมีสถานะเป็นคนตกงาน ก็คือได้พบเจอสัจจะธรรมความจริง ได้รู้ว่าใครเป็นเพื่อนแท้ ยามเรามี...เพื่อนฝูงเยอะแยะล้อมหน้าล้อมหลัง ยามตกงาน ชีวิตตกต่ำ...เพื่อนฝูงหลบหน้า ตัวเราเองก็โดนซุบซิบ นินทาลับหลัง เป็นขี้ปากชาวบ้าน เป็น topic ให้พวกเขาคุยสนุก...รู้นะแต่ไม่พูด (หรือพูดไม่ออกก็ไม่รู้) ช่วงนั้นเก็บความทุกข์อยู่เงียบๆ ไม่มีหน้าไปพบใคร เดียวดาย อ้างว้าง ร้องไห้สะอื้นแบบไม่มีเสียง 

  เมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว (ปีพ.ศ.2555-2556) การเป็นแม่หม้าย แม่เลี้ยงเดี่ยว หรือ Single mom ใช้ชีวิตยากนะ คนไม่เข้าใจ ดูถูก เหยียดหยาม ดูหมิ่น ดูแคลน ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาอาจจะมองว่าเราเป็นผู้หญิงไม่ดี เราไม่อดทน เราบกพร่องในการเป็นภรรยา หรือดูถูกตามกระแสของคนหัวโบราณ จะเหตุผลอะไรก็ตาม ต้องบอกว่าในขณะนั้น เมื่อครูบีรับรู้ว่าโดนขนาดนี้ ครู อาย อายมาก ถึงมากที่สุด...

 อายที่จะบอกว่า...ตัวเองอยู่ในสถานะหย่า ผ่านไปเป็นปีๆ หลายๆคนก็ไม่ทราบว่าหย่า(ตอนนั้นไม่ได้ใช้ facebook เลยไม่ได้ป่าวประกาศอัพเดทสถานะเหมือนในปัจจุบัน)

 อายที่จะบอกว่า...ฉันไม่มีอาชีพ การไม่มีอาชีพ ทำให้คนๆหนึ่ง กลายเป็นคนไม่มีที่ยืนในสังคมได้นะ (ตอนนั้นไปขอบัตรเครดิต ผลคือไม่ผ่าน ช๊อคมาก เพราะไม่เคยถูกปฏิเสธเรื่องเครดิตเลย ครั้งนี้เป็นครั้งแรก) รู้ซึ้งจริงๆกับคำว่าการไม่มีอาชีพ...เปรียบเสมือนคนที่ไม่มีคุณค่า ในสังคมไทยจริงๆ

 อายที่จะบอกว่า...ฉันไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ฉันเช่าบ้านเขา จะต่อจะเติมอะไรก็ไม่กล้า วันดีคืนดี มีคนมาขอดูบ้าน เดินดุ่ยๆเข้าห้องนอนเรา (ไม่ได้ตั้งตัว เรายังอยู่ในชุดนอนอยู่เลย) เพราะเจ้าของบอกขาย ต้องลุ้นว่าเขาจะให้เช่าต่ออีกสักปีไหม เวลาจะให้ส่งจดหมายทางไปรษณีย์ ลังเลอยู่เสมอว่าจะใช้ที่อยู่ที่ไหน เป็นต้น

ชีวิตช่วงนั้น...ทำให้ครูบีโครตเข้าใจหัวอกของ #คนตกงาน #คนไร้บ้าน #แม่เลี้ยงเดี่ย อย่างถ่องแท้

เพราะความอาย ทำให้ครูบีเก็บตัวเงียบๆ ย้ายบ้าน เปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนชื่อ เพื่อนเก่าติดต่อไม่ได้ (เพื่อนใหม่ก็คือคนที่เจอตอนอบรม) และส่วนตัวตอนนั้น...ก็ไม่คิดจะติดต่อใคร

เมื่อแหล่งสร้างรายได้ที่มีทางเดียวหายไป ชีวิตมีแต่รายจ่าย เงินเก็บก็ค่อยๆ ร่อยหรอลง ครูบีที่ตอนนี้กลายเป็นเสาหลักของครอบครัวเล็กๆ

ต้องเริ่มต้นหา...อาชีพใหม่ ซึ่งไม่ง่ายเลย ทุกเช้าที่ลืมตาตื่นมา มันอ้างว้าง มันเหงาๆ มันลอยๆ มันโหว่งๆ วันๆก็มองหาที่เรียน...ไปเรียนหลักสูตรต่างๆ อาทิเช่น การนำเข้าส่งออกออนไลน์ หรือไม่ก็ไปเดินตามบูธ OTOP บูธแฟรนไชส์ (ยุคนั้นคำว่า แฟรนไชส์บูมมาก) มองหาว่าชั้นจะทำอะไรดี เอาจริงๆ ตอนนั้นเดินโอท๊อปบ่อย เลยคิดจะทำส่งออกถังสังฆทานสำเร็จรูปไปประเทศ สปป.ลาว (ช่วงนั้น AECก็บูม) เกือบไปแล้ว 555 


“จงมีสติเมื่อเจอมรสุมชีวิต
จงใช้ความคิดเมื่อเจอกับปัญหา
จงชนะอุปสรรคทั้งหมดด้วยปัญญา
และจงจำไว้ว่า ทุกปัญหาจงอย่าใช้อารมณ์”


  หลังจากได้อ่านบนกลอนนี้แล้ว จึงเอะใจว่า อาชีพขายถังสังฆทานสำเร็จรูปที่คิดจะทำ... เป็นอาชีพที่เรารักจะทำจริงๆหรือ? เราใช้อารมณ์ ในการเลือกอาชีพหรือเปล่า? ที่สำคัญคือมันเป็นอารมณ์ลบอารมณ์กลัวไม่มีรายได้ รู้สึกไม่ปลอดภัยว่าต่อไปจะทำอะไรดีถ้าเงินทองหมดลง รู้สึกอายที่เป็นคนไม่มีอาชีพ และอื่นๆอีกมากมาย

  จึงตัดสินใจถาม google ว่าทำอาชีพอะไรจึงจะรวยเร็ว google โผล่คำว่า #10อันดับธุรกิจพารวย ครูบีจะบอกเลยว่า คำๆนี้แหละที่เปลี่ยนชีวิตครู คำๆนี้เป็นแผนที่ชีวิตให้ครูบีได้ปักหมุดว่า จะทำอาชีพ “ความงาม”

        --------

#จุดอ่อนของมนุษย์คือไม่กล้าฝันเพราะมักจะประเมินศักยภาพในปัจจุบัน
ท่ามกลางคนทีเรารัก และรักเรา พวกเขาไม่เข้าใจ ไม่เห็นด้วยที่อดีตเถ้าแก่เนี้ยรับเหมาก่อสร้างริจะผันตัวมาทำอาชีพความงาม 

เมื่อครูตัดสินใจจะเริ่มธุรกิจความงาม...ท่ามกลางผู้คนมากมายที่ ไม่เห็นด้วย ไม่มีเงินทุน ไม่เก่ง ไม่ถนัด ไม่ใช่คนสวย และอื่นๆอีกมากมายที่ครูบีเรียกว่า “ข้ออ้าง" ...(รออ่านตอนต่อไปนะคะ)
 


อ่าน #กำเนิดพราวิเนียตอนที่1 ได้ตามลิ้งค์นี้เลยค่ะ https://goo.gl/g3DLWP

อ่าน #กำเนิดพราวิเนียตอนที่3 ได้ตามลิ้งค์นี้เลยค่ะ https://goo.gl/oQQCYJ
 
สนใจสมัครเรียน หรือติดตามข่าวสารของพราวิเนีย 
แอดไลน์ @pravinia หรือ
คลิ๊กลิ้งค์แอดไลน์ http://line.me/ti/p/%40pravinia
Visitors: 618,556